Ben Elton. Chart Throb. London: Black Swan, 2007 (2006).

Hoe beïnvloedbaar is de televisiekijker? In Chart Throb, de nieuwe satire van Ben Elton, kan de televisiemaker het publiek zelfs zo gek krijgen om in prins Charles de nieuwe grote popster van Engeland te zien. Door kandidaten op de juiste manier te kleden, te interviewen en te beoordelen wordt ieder individu in een Idols-achtig programma gemanipuleerd.

Hoe beïnvloedbaar is de lezer? Ik lees ieder jaar het nieuwste boek van Ben Elton en vind die boeken altijd onderhoudend. Dat vond ik ook van Chart Throb tot ik halverwege op internet wat recensies begon te lezen. Die waren over het algemeen niet zo positief: men vond bijvoorbeeld dat Elton wat teveel op de automatische piloot was overgegaan en dat zijn stijl wat vlak was. Nadat ik dat gelezen heb, begon ik me ook wat minder te amuseren. Inderdaad is het boek misschien wat te lang en hadden er her en der best wat herhalingen uitgekund. Inderdaad is de satire soms wel wat erg grofmazig, en komt niemand echt tot leven. Calvin Simms is bijvoorbeeld de tv-maker en een van de hoofdpersonen, maar zo geobsedeerd met zijn werk dat hij een therapeut nodig heeft om hem erop te wijzen dat de rare gevoelens die hij heeft, dat die weleens op verliefdheid kunnen duiden. Dat iemand die zo goed gevoelens manipuleren kan, bij zichzelf geen verliefdheid kan onderscheiden, dat vergt wel veel van je vermogen te geloven.

Maar eigenlijk is het allemaal onzin, ik heb me ook dit jaar weer prima geamuseerd. Laat de nieuwe Ben Elton maar komen.

Eerder schreef ik hier over The First Casualty, Past mortem en Popcorn van Ben Elton.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.