Frank van Pamelen. De wraak van Vondel. Amsterdam: Ambo Anthos, 2015.
Een jonge journaliste krijgt aan de vooravond van de troonwisseling van 2013 een berichtje van een jonge dichter. Voor ze hem kan spreken, blijkt de man dood te zijn gevonden in de Oude Kerk, terwijl hij met haar bloed – gestolen toen ze als bloeddonor opereerde – een letter in een gedicht rood maakte.
Vervolgens gaat er van alles buitelen. Er blijkt sinds de 17e eeuw een geheim genootschap te bestaan van dichters die weten dat de Oranjes niet horen waar ze zitten en die wraak willen nemen voor de moord op Van Oldebarnevelt. Allerlei dichters blijken sporen in hun werk te hebben achtergelaten: Vondel, Rhijnvis Feith, Multatuli. Dat genootschap bestaat nog steeds. Wat zijn ze tijdens de kroningsdag van plan? En waarom gaat een schoonzus van de aanstaande koning daartegen zo geweldig te keer?
De huidige leider (Prince) van de ondergrondse rederijkerskamer, zo wordt ons op een versleutelde manier te verstaan gegeven, is een hedendaags schrijver van historische romans (waarvan er net een verfilmd is). De journaliste, Maaike, krijgt hulp van een professor. Die professor heet Huizinga, want hij is een kleinkind van de historicus die Homo ludens schreef. De wraak van Vondelis een groot spel: een pastiche op thrillers a la Dan Brown, waarin op een vernuftige manier allerlei verwijzingen naar de Nederlandse literatuurgeschiedenis, naar verwikkelingen uit de 17e eeuw zijn verwerkt en naar de structuur van Amsterdam zijn verwerkt. De personages komen niet heel erg tot leven, en bloedstollend spannend wordt het (daarom) niet maar daar gaat het niet om – het verhaal is vooral een vermakelijke conference. De auteur schroomt bovendien niet om zelf wat zelfbedachte Vondeliaanse verzen in zijn tekst te vlechten. (En de huidige leider (Prince) van de ondergrondse rederijkerskamer, zo wordt ons op een versleutelde manier te verstaan gegeven, is een hedendaags schrijver van historische romans (waarvan er net een verfilmd is.)
Soms ben je het lezen van Palamedes en de Ideën weleens even moe. De wraak van Vondel is een heel fijn boek voor zulke zondagmiddagen.
Vervolgens gaat er van alles buitelen. Er blijkt sinds de 17e eeuw een geheim genootschap te bestaan van dichters die weten dat de Oranjes niet horen waar ze zitten en die wraak willen nemen voor de moord op Van Oldebarnevelt. Allerlei dichters blijken sporen in hun werk te hebben achtergelaten: Vondel, Rhijnvis Feith, Multatuli. Dat genootschap bestaat nog steeds. Wat zijn ze tijdens de kroningsdag van plan? En waarom gaat een schoonzus van de aanstaande koning daartegen zo geweldig te keer?
De huidige leider (Prince) van de ondergrondse rederijkerskamer, zo wordt ons op een versleutelde manier te verstaan gegeven, is een hedendaags schrijver van historische romans (waarvan er net een verfilmd is). De journaliste, Maaike, krijgt hulp van een professor. Die professor heet Huizinga, want hij is een kleinkind van de historicus die Homo ludens schreef. De wraak van Vondelis een groot spel: een pastiche op thrillers a la Dan Brown, waarin op een vernuftige manier allerlei verwijzingen naar de Nederlandse literatuurgeschiedenis, naar verwikkelingen uit de 17e eeuw zijn verwerkt en naar de structuur van Amsterdam zijn verwerkt. De personages komen niet heel erg tot leven, en bloedstollend spannend wordt het (daarom) niet maar daar gaat het niet om – het verhaal is vooral een vermakelijke conference. De auteur schroomt bovendien niet om zelf wat zelfbedachte Vondeliaanse verzen in zijn tekst te vlechten. (En de huidige leider (Prince) van de ondergrondse rederijkerskamer, zo wordt ons op een versleutelde manier te verstaan gegeven, is een hedendaags schrijver van historische romans (waarvan er net een verfilmd is.)
Soms ben je het lezen van Palamedes en de Ideën weleens even moe. De wraak van Vondel is een heel fijn boek voor zulke zondagmiddagen.
Reacties