Paulien Cornelisse. De verwarde cavia. Eigen beheer, 2016.

"Eindelijk!", roept het omslag van dit boek uit. "Een boek over een cavia die op kantoor werkt!" En zo is het – de cavia's die verzot zijn op nietmachines en ontnieters waren tot nu toe ernstig ondervertegenwoordigd op de vaderlandse boekenmarkt.

Het is een goede samenvatting van dit boek, hoewel het over heel wat meer gaat. We leren de kantoorgenoten van de cavia kennen, vier echte kantoortypes (de IT'er op de rand van de burnout, de vrouw die ineens op de afdeling wordt gedumpt van Distributie). De (verwarde) cavia heeft het bovendien eerst het een en ander te stellen met een ex die haar de hele tijd op de hoogte blijft houden van zijn zieleroerselen tot hij ineens met een ander gaat trouwen. En ze (ze is een ze, toch?) ontmoet een medecommunicatiedeskundige, Enzo, die uiteindelijk zijn baan opgeeft om een goulashbus te beginnen, en die haar er uiteindelijk – spoiler alert – toe beweegt met hem door Europa te gaan toeren. 

Nee, eigenlijk doet het er natuurlijk niet toe waar het boek over gaat, of wat het verhaal is. Dit boek is geschreven voor de dialogen, of zelfs voor de losse zinnetjes. De verwarde cavia staat vol zinnetjes die je de hele dag om je heen hoort, maar nooit in een boek leest. En als ze er dan ineens staan, vraag je je ineens af hoe ze in elkaar zitten: 'Koffie iemand?' bijvoorbeeld. ('Iedereen koffie', is de volgende zin.)

Of zinnen als: "'Ruud is een lul, maar daar is hij uiteindelijk zelf het slachtoffer van.' Kim was op cursus geweest."

Cavia is als communicatiemedewerker (eigenlijk zit ze de hele dag te googelen op bizarre ziektes, maar af en toe gooit ze er een nieuwsbrief uit, je komt natuurlijk in het hele boek zelfs niet bij benadering te weten wat het bedrijf nu eigenlijk in de aanbieding heeft) natuurlijk heel blij als ze af en toe zelf zo'n zinnetje weet. "Ik pak dat op" zegt ze dan ineens en tot haar grote tevredenheid.

De verwarde cavia is zo een mengeling van Toon Tellegen en The Office, maar vooral, omdat het Paulien Cornelisse is, stiekem toch vooral een boek over taal.